Beastly Series #1: Karlos Samonte (Chapter Five)

CHAPTER FIVE

Learn to take risk no matter how hard things are.

PAKIRAMDAM KO AY MATUTUMBA ako pagkababa ko sa sasakyan ni Karlos. Masyadong nanghihina ang mga tuhod ko dahil sa ginawa namin kanina na naulit pa sa banyo.

I thought right. I knew he's planning to do something inside the shower room. I didn't know how many times he had his released but it damned me. I feel like I lost all my energy. Karlos is way impulsive than I've ever imagine. I didn't even know he can last that long.

Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung kakayanin ko ba ang bagay na iyon sa loob ng isang buwan dahil mukhang hindi siya nauubusan ng lakas.

He is damn vigorous and tremendous and compared to him, I am completely nothing. He's always in rash while I am new with this kind of things.

"I'll call you later, Bella." Tumango na lang ako at hindi ko man lang siya nagawang tignan.

Nahihiya ako. Kapag naaalala ko ang nangyari sa kusina na naulit sa banyo ay namumula ako. Mas nahihiya ako kasi ako pa ang humihiling sa kanya na bilisan niya ang bawat galaw niya kaninang naulit iyon.

"Bella." Bahagya na naman akong kinabahan kaya agad akong nag-angat ng tingin sa kanya. "Mamayang gabi na ang flight natin pa-Greece, kung may gusto kang dalhin ayusin mo na. Kung sa damit, ako na ang bahala." Marahan akong tumango bilang tugon.

"U-Umalis ka na, Karlos. Baka may makakita at kung ano pa ang isipin nila."

"Kinakahiya mo 'ko?"

"Hindi sa gano'n, Karlos. Ayoko lang ng iskandalo."

"Fine, then. I'll see you tonight."

Hindi na ako sumagot at naglakad na ako paalis. Pagkadating ko sa set ay nakita kong nagsisimula na sila sa scene ni Amanda at Mark.

"Ba't ngayon ka lang?" tanong ni Kyla.

"Sorry, na-late ako ng gising." Hindi naman niya ako inintriga pa sa pagka-late ko.

Tumingon ako kina Amanda at Mark para panuorin sila sa pag-arte. Nasa scene sila na nagaaway sila dahil ayaw ni Mark na panagutan si Amanda.

"Okay, cut!" Ang narinig kong sigaw ng Direk.

Nilingon ko siya at nginitian na sinuklian naman niya agad. Mabilis siyang lumapit sa akin at niyakap ako.

"Thank you, Bella. Thank you!" bahagya akong napangiwi at hindi na lang nagsalita. Sa totoo lang ay hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Oo nga pala, Bella. Thank you." Ngiti ni Kyla na sinuklian ko naman. "Nasabi rin sa akin ni Direk na ikaw kumausap kay Boss Karlos para isalba ang papalubog naming karera." Tumango na lang ako sa sinabi ni Kyla.

"Bella, we need to talk."

Kumunot ang noo ko sa sinabi ni Direk pero agad ko rin siyang sinundan. Nakita ko na pumasok siya sa loob ng isang silid kaya pumasok din ako. Nagtaka ako nang makitang nandoon si Mark.

"Okay, you guys talk. I'll give you ten minutes." Ngumiti si Direk at iniwanan kami agad.

Yes, Direk knows exactly what's between me and Mark. He's not against us but he also wants us to be discreet with kind of thing just to avoid future issues.

"Bella, ano ang sinasabi ni Direk na kailangan mong sumama kay Karlos sa Greece?" pambungad niya sa akin. Bahagya akong nagulat. Hindi ko inaasahan na sinabi ni Karlos kay Direk ang tungkol sa bagay na ito.

"Ah, actually..." hindi ko alam kung paano magsisimula sa pagpapalusot. "He's invited by this uhm, event? He didn't have a date and so he asked me I mean, he's my friend after all. Wala namang masama hindi ba? Atsaka para makabawi na rin kasi... hindi niya pinatigil ang movie."

Nakita ko kung paano siya pumikit ng mariin. Naiintindihan ko. Kahit na lalaki siya alam ko at naiintindihan ko kung gaano kahirap sa parte niya na hayaan ang girlfriend niya na sumama sa ibang lalaki sa ibang bansa.

"Bella, you don't have to do that. Paano kung may gawin siyang hindi maganda—"

"Mark, if you're worried then you're just worrying for nothing. Karlos is more like a brother to me!" Giit ko.

Yeah right, Bella. Brothers and sisters don't fuck. Muntikan ko nang batukan ang sarili ko dahil sa sarili kong ideya.

"I understand that you're doing this to protect my career that's already in shamble, Bella. But I can't let you go with him!"

"Listen Mark, okay? Lately, there are issues and rumors about us. Do you have any idea how Amanda and your fans are getting crazy as shit? Hindi kayo ang iba-bash at babatuhin ng kung ano-ano. Ako iyon, Mark. Don't you think that this thing is a blessing in disguise to hide everything? This is what you want from the very start, to keep me as your secret so what's the matter?"

"Then let's all tell them that we're dating!"

"And then what? Let your career sink like a broken ship? Hell no! Whatever you say, Mark? I'll still go with him."

Akmang maglalakad na ako palabas ng silid pero natigilan ako nang yakapin niya ako mula sa likod. Naalala ko kung gaano niya ako napapasaya noon sa simpleng yakap lang pero ngayon... bakit wala akong maramdaman?

"I'm sorry, okay? I'm just really worried for the possible things that might happen. Wala ako ro'n kasama mo, walang magtatanggol sa 'yo."

I sighed heavily and turned around to face him. "Mark walang mangyayaring masama at kung meron man, kaya kong ipagtanggol ang sarili ko. I told you, Karlos sees me as his younger sister since Karms is my bestfriend. That's that, nothing more and nothing less."

Mark closed his eyes hardly before he nodded slowly. Right after that, he planted soft butterfly kiss on my lips.

"Okay, baby. I'll try my best not to worry about you so please, stay out of troubles."

"Trouble is a friend." I replied, trying to tease him and make him laugh.

Umiling naman siya at ngumiti. Akmang magsasalita pa siya pero bumukas ang pinto at iniluwa no'n si Direk.

"Times up, lovebirds!"

Binalingan ko si Mark at nauna akong lumabas. Napabuntong hininga na lang ako sa ideyang niloloko ko siya. Pero kasalanan ko ba? Para sa kanya rin naman ito hindi ba? Atsaka para kay Kyla na kaibigan ko. Para rin kay Amanda na kahit sobrang nakakapikon na ay iniintindi ko pa rin.

Pero kahit na gaano ko isipin at paniwalain ang sarili ko na para sa kanila ito, para sa akin, pakiramdam ko ay napakasama at napakababaw kong tao.

Ilang oras din akong nanatili sa set at ginawa ang parte ko pagkatapos ay nagpaalam na ako para makapag-ayos ng ilan pang mga personal na gamit. Nang matapos ako ay humiga ako sa kama at tumitig sa kisame.

Karlos...

I didn't know why he was the one who popped inside my mind as I let my body fall in wonderland.

Marahan kong iminulat ang mga mata ko nang marinig ang pagtunog ng cellphone ko. Nang hawakan ko ito ay naputol na ang tawag. Literal na nanlaki ang mga mata ko nang makitang may 27 missed calls galing kay Karlos.

"Fuck!"

Mabilis pa sa alas kwatrong tumakbo ako papasok sa banyo para maligo. Habang nasa shower ay sobra akong kinakabahan.

I keep on making excuses inside my head because I know exactly that he'll scold me to death. Right after I'm done, I covered my body with towel and run out of the shower room.

What will I say? There's a car accident that caused a heavy traffic? I mean, that's just so lame. I didn't know what excuse I am going to say. I should have one, right?

Muntikan na akong mapatalon sa gulat nang makita si Karlos na prenteng nakaupo sa kama ko at naka-sandal sa headboard.

"W-What are you doing here?"

"Are you trying to run away from me, woman?"

"S-Sorry, traffic—" napapikit ako at agad na nakaramdam ng hiya.

"Mukhang traffic nga sa panaginip mo." Huminga ako ng malalim at tinignan siya.

"Karlos, lumabas ka muna at magbibihis ako para maka-alis na tayo."

"It's not like I haven't seen your body yet. Magbihis ka sa harap ko." Pakiramdam ko ay hihimatayin na ako sa nerbiyos. Tinignan ko siya ng may halong pagtataka pero tinaasan lang niya ako ng kilay. "Ano pa ang hinihintay mo? Gusto mong bihisan kita?" Mababa lang ang boses niya pero may halong pagbabanta kaya maslalo akong kinabahan.

Sa huli ay wala akong nagawa kung hindi ang magbihis na lang. Kahit na hindi ko siya tignan ay ramdam ko ang ngisi niya habang pinapanuod akong magbihis. Hindi ko na lang pinansin kasi alam ko na wala naman na akong magagawa.

"Anong oras ang flight natin?" tanong ko pagkatapos kong magbihis.

"I didn't book a flight. Dad told me to use the private plane, so basically speaking we still have enough time to fuck."

Hindi ako sumagot sa sinabi ni Karlos at agad na nag-lagay ng kaunting pulbos sa mukha ko at lip gloss. Nang matapos na ay hinarap ko siya at nanlaki ang mga mata ko nang makitang nakangiti siya habang hinihimas ang nasa harapan niya.

"Karlos!" Hindi ko napigilan ang sigaw ko dahil sa gulat na tinawanan lang niya. "You're a maniac, Karlos!" Saka ko lang napagtanto ang sinabi ko nang makitang tinaasan niya ako ng kilay.

"What did you just say?"

"I-I'm sorry." Nag-iwas ako ng tingin dahil sa kaba.

Using my peripheral vision, I saw how he stood up from the bed and walked his way towards me. I swallowed hard as I felt his big right hand on the hemline of my red bateau dress while he placed his right hand on my neck.

He leaned closer and he softly bit my left ear. "I own you for a month, remember? I'll do anything I want and if I want to fuck you right now, I'll fuck you. You have no say on that."

Bigla akong nakaramdam ng sakit sa sinabi niya. Ngayon pakiramdam ko ay sobrang babaw ko at sobrang babaw ng tingin niya sa akin. Pero sa kabila ng sakit na iyon hindi ko maiwasang makaramdam ng pagka-dismaya kasi gano'n lang ang tingin niya sa akin.

"Fine." Malakas ang loob na hinarap ko siya dahil sa sakit na nararamdaman ko. "Fuck me all you want, Karlos. Make me a whore, a first class bitch like how you do it with your girls. Iyon naman ang tingin mo sa akin kaya mo ito ginagawa hindi ba?"

Pumikit ako ng mariin para walang tumulong luha dahil nararamdaman ko ang pag-init ng mga mata ko. I breathe in deeply and tried to compose myself.

"E-Excuse me." Saad ko nang wala akong narinig mula sa kanya.

Marahan ko siyang itinulak palayo at lumabas ako sa kwarto ko at dumiretso sa kusina para kumuha ng tubig. Binuksan ko ang pridyider at kinuha ang isang pitsel ng tubig tapos ay naglakad ako papuntang lababo para kumuha ng baso.

I poured some water on the glass and drank it without any hesitations. Pagkatapos ay inilapag ko ang baso sa lababo at tumingin lang sa kawalan. Hindi ko namalayan na namumuo na pala ulit ang mga luha.

Hindi ako mababaw na tao. Masyadong maraming tao sa social media ang nagsabing malandi ako, pokpok, papansin at kung ano-ano pang mas masakit na bagay pero hindi ako naapektuhan. Hindi ko maintindihan kung bakit pakiramdam ko ay sobrang sakit kapag si Karlos ang nagparamdam no'n.

Nagulat ako nang maramdaman ang mga braso ni Karlos na yumapos sa bewang ko. Naramdaman ko rin na ipinatong niya baba niya sa kanang balikat ko.

"Baby, I'm so sorry. I was just trying to tease you. I didn't mean to hurt you."

"But you just did..." pumiyok ang boses ko. Pumikit ako ng mariin at umiling. "Karlos, just do what you have to do and I won't complain. Hihintayin ko na lang na matapos ang isang buwan at sana marunong ka ring tumupad sa usapan."

Inalis ko ang kamay niya na nakayapos sa akin at naglakad pabalik sa kwarto ko. Ayoko ng nararamdaman kong ito. Ayoko na nasasaktan ako dahil sa kanya at ayokong maramdaman na sinisigaw siya ng buong pagkatao ko.

Ayoko kasi alam ko sa huli masasaktan lang ako. I'm not afraid to take risk, but I'm afraid to risk it all for a beast like him. I shouldn't love or like him. A beast like him wants nothing but happiness for their selves.